23/24-02 Westport--> Murchison --> Nelson

23-02 Westport --> Murchison.

Vandaag, de speciale jaardag 1952, hebben we Westport verlaten, nadat we uiteraard weer getankt hebben. Uiteraard ook weer boodschappen gedaan bij New World. De camper blijkt zo’n 1:8-1:10 te lopen, als ik circa 2000 toeren aanhoud en de snelheid houd op zo’n 70-80 km p/u. Onderweg weer de nodige keren gestopt om de scenes te bekijken en inderdaad: je blijft je verbazen over het natuurschoon en het landschappelijk gebeuren. In Murchison aangekomen hebben we onze Kiwi-camping weer opgezocht en hebben we ons geinstalleerd.

Dit uiteraard na de nodige discussies over de zonsinval, wel/niet met de autoneus erin, et cetera. Toch bereiken we steeds weer overeenstemming over de plaats en de plaatsing van de camper.

Heerlijk geluncht en daarna de schoenen weer aan en de plaats Murchison verkennen. Onderweg twee houten kerkjes gezien: Anglicaans en Rooms-Katholiek. Ik denk dat het gebouw een totaal oppervlakte heeft van 70m2. Uiteraard geen verdieping en bij de entree een soort kerktoren. Daarachter een harmonium en houten banken. En vooraan het spreekgestoelte. Dus in de basis hetzelfde als in Nederland.

In de het midden van de straat is een museum gevestigd: alles wat maar wat enigszins oud is (of lijkt) , is opgenomen in de collectie. Een oude telefooncentrale (in gebruik tot 1987!!) met stekkertjes om de verbindingen tussen de aanvrager en opgebelde te maken. Tractoren met ijzeren wielen met daarop stukjes ijzer gelast die er voor moeten zorgen dat er grip blijft. Maar ook fossielen en diverse gesteenten. Een oude sokkenmachine uit 1929. Goudzeven uit de goudkoorts. Kortom all vintage. En daarnaast veel informatie over de aardbeving in 1929. Diverse plekken/plaatsen in NZ hebben hier mee te maken, soms met zeer ernstige gevolgen (2011 Christchurch). Tja de 2 aardplaten schuiven hier tegen elkaar aan. Op deze manier is NZ ontstaan ten koste van Australie.

Doorgelopen naar de rivier, waar we heerlijk in hebben gezwommen. Frisjes, maar wel verfrissend. Maria is uiteraard veel langer in gebleven, die leeft daar helemaal van op. Een NZeeuwse getroffen die in Utrecht op de hogeschool voor de kunsten 1 jaar de lessen heeft gevolgd.

De avond zet zich steeds vroeger in: om 21.00 uur is het donker. De maan is aan het ‘wassen’: op de noordelijke wereldhelft leer je dan dat je van de maan een ‘P’ kunt maken. Premier: het 1e kwartier. Daarna wordt het volle maan en daarna neemt hij weer af met de ‘lus’ van de D: dernier. Laatste kwartier. Hier op de zuidelijke wereldhelft is het precies andersom!!!

Morgen naar Nelson, want we daar komt Tessa zondag aan en trekken we samen verder.

24-02 Murchison --> Nelson

Op tijd vertrokken en ook weer op tijd aangekomen: makkelijke weg met een enkele bergpas. Dus een makkie vandaag. Door de oplettendheid van Maria blijkt de Beachroad opeens aan onze linkerhand te zijn en kunnen we bijna het Kiwicamp weer oprijden. Eerst even te ver doorgereden, keren en terug naar de ingang. We hebben de keuze tussen een nieuw gedeelte, maar dicht op elkaar of een oud gedeelte maar dan met mooi uitzicht. Het blijkt een fantastisch uitzicht te zijn en dan is de keuze gauw gemaakt. We zijn zo’n 50 meter van het strand verwijderd. Zoals nu blijkt is de avond schitterend met een ondergaande zon. Ook hier gaat de zon onder in het westen. Nog even gecontroleerd met het kompas.

Vanmiddag deels over het strand naar Nelson gewandeld en het tweede gedeelte over de boulevard die we moeten delen met de auto’s. Maar wat een educatieve wandeling. Aan de randen steeds informatieborden m.b.t. de badmodes (van weleer), de bouwstijlen, de Engelse schepen die in de periode 1840-1850 aangekomen zijn. Complete gezinnen met ooms en tantes. Dus Joop wat zijn de locals? (In Queenstown ontmoette ik een getatoeerde Maori: een echte).

Overigens hebben we onderweg de lijsten op plateaus gelezen en het zijn uitsluitend Engelse namen. De Nederlandse invasie is later gekomen: na de 2e WO toen niet alles anders zou blijken te worden. Het gevoel erg ver verwijderd te zijn van Nederland is een gevoel dat ik vaak heb, maar niet storend.  Zullen die landverhuizers toch last hebben gehad van heimwee? Teruggaan is moeilijk: gezichtsverlies en wie betaalt het?

We hebben gezellig rondgelopen in Nelson en de Kathedraal bezocht (Nederlandstalige brochure), wat het allemaal wat makkelijker maakt. Uiteraard een Anglicaanse kerk met een een bisschop. Deze bisschop is niet celibatair maar getrouwd. Tja wat de Hendrik VIII allemaal niet teweeg heeft gebracht. Op de terugtocht onderweg een heerlijk pie gegeten, moest er toch een keer van komen.

Morgen komt Tessa!!